Ketika terpadam lampu .....

Tersebut dalam "Tuhfatul Asyraf bi jam`i kalam al-Habib Muhammad bin Hadi as-Saqqaf" himpunan al-Habib Ahmad bin `Alawi bin Saqqaf al-Jufri, bahawa apabila terpadam lampu pelita ketika al-Quthub al-Imam Abu Zakaria Yahya bin Syaraf an-Nawawi rahimahullah sedang mentelaah maka akan zahir cahaya yang menerangi beliau daripada ibu jari beliau. Juga diceritakan bahawa bagi Imam ar-Rafi`i pula, apabila terpadam lampu, maka pokok-pokok akan mengeluarkan cahaya menerangi beliau. Allahu .. Allah. 

Para ulama kita bukan setakat ulama biasa, mereka juga adalah awliya` yang dianugerahkan karamah oleh Allah SWT. Misalnya, Imam an-Nawawi, beliau terkenal sebagai seorang ulama yang mencapai kedudukan wali Quthub dan diriwayatkan bahawa al-Habib `Umar bin `Abdul Rahman al-`Aththas rahimahullah, shahibur ratib, berpesan untuk sentiasa mentelaah kitab al-Minhaj Imam an-Nawawi kerana pengarangnya adalah seorang wali Quthub. Makanya kebanyakan ulama Saadah Ba `Alawi menghafal kitab ini. Imam al-Haddad pula diberitakan oleh murid beliau Syaikh Ahmad bin 'Abdul Karim al-Hasaawi asy-Syajaar dalam karangannya "Tatsbiitul Fuaad" juzuk ke-2, halaman 36, sebagai berkata:-

Telah berkata Imam al-Haddad r.a.: Dalam pandangan kami, (kitab - kitab yang menjadi) tiang atau fondasi bagi ilmu-ilmu agama serta segala kaedahnya ada 4. "Shahih al-Bukhari" dalam ilmu hadits; "Tafsir al-Baghawi" dalam ilmu tafsir; "al-Minhaj" (yakni "Minhajuth Tholibin" karya Imam an-Nawawi)" dalam ilmu fiqh (yakni fiqh Syafi`i); dan di antara kitab yang menghimpun berbagai ilmu agama adalah "Ihya` 'Ulumiddin". Inilah kaedah-kaedah untuk dijadikan landasan bagi memahami ilmu-ilmu agama. Kami telah mentelaah banyak kitab tetapi tidak kami lihat yang lebih himpunan ilmunya berbanding kitab "Ihya` 'Ulumiddin". Waktu sangat singkat dan segala kaedah yang disebutkan tadi itulah yang menjadi landasan bagi pengetahuan agama, itulah tiang-tiangnya pengetahuan agama. Dan tiadalah mazhab kami melainkan al-Quran dan as-Sunnah (yakni mazhab kita semuanya bersandarkan kepada nas-nas al-Quran dan as-Sunnah, bukanlah ertinya Imam al-Haddad menolak mazhab walaupun beliau dikatakan telah mencapai kedudukan untuk berijtihad). Ketika kami menunaikan haji, sebahagian orang bertanyakan mengenai mazhab kami. Maka aku katakan kepada mereka: "(Kami bermazhab) Syafi`i". Dan hadir dalam majlis itu seorang wali yang kasyaf dari kalangan ahlul khuthwah, dia berkata kepadaku: "Kenapa engkau mengatakan bahawa mazhabmu Syafi`i, sedangkan mazhabmu adalah al-hadits?" Maka aku menjawabnya: "Bagaimana tidak, bahawasanya para leluhur kami semuanya atas mazhab Imam asy-Syafi`i."

Jadi bagaimana hendak kita tinggalkan mereka untuk berpaut kepada dahan-dahan rapuh yang dimakan anai-anai ananiyah dan keangkuhan. Tidak sekali-kali tidak, takkan ku tukar permata terpilih dengan kaca.

Tiadalah apa yang nak dihairankan terjadinya karamah seumpama di atas kerana dalam hadis-hadis yang sahih juga ada diriwayatkan kisah - kisah sahabat yang diberi kayu dan/atau tongkat dan/atau tandan kurma yang mengeluarkan cahaya terang ketika malam yang gelap sehingga dapat menerangi jalan - jalan yang mereka lalui. Antaranya apa yang diriwayatkan oleh Imam Abu Nu`aim tentang tandan kurma yang diberikan Junjungan Nabi SAW kepada Sayyidina Qatadah bin Nu'man RA yang menerangi sepuluh langkah di hadapannya dan sepuluh langkah di belakangnya sehingga beliau boleh berjalan merentasi kegelapan malam dengan mudah.

Tersebut juga dalam "Tuhfatul Asyraf" tadi, bahawa Imam ar-Rafi`i rahimahullah juga mempunyai kekeramatan yang hampir serupa. Diriwayatkan bahawa bagi beliau apabila terpadam lampu, maka segala pepohonan akan mengeluarkan cahaya buat menerangi beliau yang sedang mentelaah. Dan tidak kurang juga kita pernah mendengar kekeramatan yang seumpamanya yang berlaku kepada para ulama Jawi kita seperti yang berlaku kepada Syaikh Daud al-Fathani rahimahullah. Mudah-mudahan kita yang istiqamah mengikut jalan mereka juga akan diberikan kemuliaan di dunia dan di akhirat.

Nur Muhammad - Mulla `Ali al-Qari

Imam Mulla `Ali bin Sulthan al-Harawi al-Qari @ Mulla `Ali al-Qari rahimahullah adalah seorang ulama ahli hadis yang bermazhab Hanafi. Ketinggian ilmu dan pribadi beliau diakui umat sehingga digelar sebagai " al-Imam Naashirus Sunnah wa Qaami`ul Bid`ah - Imam Pembela Sunnah dan Pembasmi Bid`ah". Beliau  sempat berguru dan menjadi murid kepada Mufti Makkah, Imam Ibnu Hajar al-Haitami rahimahullah, ulama besar bermazhab Syafi`i, pengarang kitab "Tuhfah" yang masyhur. Imam Mulla `Ali al-Qari rahimahullah adalah antara ulama yang menerima riwayat hadits masyhur yang menyatakan bahawa seawal-awal penciptaan Allah adalah Nur Muhammad SAW. Dalam karya mawlid beliau yang berjodol "al-Mawridur Rawiy fi Mawlidin Nabiy SAW" beliau telah menukilkan hadits tersebut yang menyatakan:-

Seawal-awal Makhluk : an-Nur al-Muhammadiy

 Telah dikatakan: Telah diriwayatkan oleh Imam `Abdur Razzaq dengan sanad daripada Sayyidina Jaabir bin `Abdullah al-Anshari yang berkata:: " Wahai Rasulallah, demi ayah dan ibuku yang menjadi tebusan bagimu, khabarkanlah kepadaku mengenai apa yang mula pertama dicipta Allah ta`ala sebelum segala sesuatu." Junjungan s.a.w. bersabda:- "Wahai Jabir, bahawasanya Allah telah mencipta, sebelum segala sesuatu, akan nur nabimu daripada nurNya (yakni nur yang menjadi milikNya). Lalu dengan kudratNya berputar nur tersebut (yakni menjalani satu proses yang Allah sahaja Maha Mengetahui hakikatnya) menurut kehendakNya, dan pada waktu itu belum ada lauh, belum ada qalam, belum ada syurga, belum ada neraka, belum ada malaikat, belum ada langit, belum ada bumi, belum ada matahari, belum ada bulan, belum ada jin dan belum ada manusia. Ketika Allah ta`ala berkehendak untuk menciptakan makhluk, dibahagiNya nur tersebut kepada empat bahagian, maka dijadikanNya daripada bahagian pertama, qalam, dan daripada bahagian kedua, lauh, dan daripada bahagian ketiga, arsy. Kemudian dibahagiNya bahagian keempat kepada empat bahagian lagi, lalu diciptakanNya daripada bahagian pertama akan malaikat penanggung arsy (hamalatul-arsy), dan daripada bahagian kedua, kursiy; dan daripada bahagian ketiga, malaikat-malaikat lain. Kemudian dibahagiNya pula bahagian keempat kepada empat bahagian, lalu dijadikan daripada bahagian pertama akan segala langit; dan daripada bahagian kedua, segala bumi; dan daripada bahagian ketiga, syurga dan neraka. DibahagiNya lagi bahagian keempat kepada empat bahagian, lalu diciptaNya daripada bahagian pertama, nur absharil mu`minin (nur pandangan orang-orang mu`min); daripada bahagian kedua, nur hati-hati mereka iaitu ma'rifatu billah ta`ala (yakni ma`rifat akan Allah ta`ala); dan bahagian ketiga, nur ucapan mereka iaitu tauhid "la ilaha illa Allah, Muhammadur Rasulullah."

Aku (yakni Imam Mullah `Ali al-Qari) berkata: Dan pengertian inilah yang diisyaratkan oleh firman Allah ta`ala: "Allah (Pemberi) cahaya kepada langit dan bumi. Perumpamaan nurNya - iaitu Nur Muhammad SAW - adalah seperti misykah (lubang yang tidak tembus cahaya yang dibuat pada dinding rumah untuk meletakkan pelita/lampu agar sinar pancaran cahayanya kuat dan tidak berselerak) yang berisi sebuah lampu ........

Mudah-mudahan bertambah faham kita mengenai konsep Nur Muhammad yang sering dijadikan modal oleh sesetengah pihak untuk menyesatkan pihak yang berpegang dengan makhluk terawal diciptakan Allah ini. Sentiasalah berlapang dada, adakah kamu hendak menghukum ulama-ulama seperti Imam Mulla `Ali al-Qari sebagai sesat kerana menerima Nur Muhammad ? Kalau berani terpulanglah, nanti tanggung sendiri. Jangan jadi pepatah tok nenek kita, tiada beban batu digalas. Pandai-pandai kome le....

Habib Hamid al-Kaaf - Khalifah Syaikh Yaasin

Di antara ulama Ahlus Sunnah wal Jamaah bermazhab Syafi`i yang masih hidup dan berbakti menabur ilmu di Kota Suci Makkah al-Mukarramah adalah al-Habib Hamid bin `Alwi bin Salim bin Abu Bakar al-Kaaf al-Husaini asy-Syafi`i al-Makki hafizahullah. Beliau dilahirkan pada hari Ahad 25 Sya'baan 1345H di Banjarmasin, Kalimantan, Indonesia. Dibesarkan dalam keluarga mulia dan mula menuntut ilmu di bawah asuhan ayahanda beliau sendiri. Ayahanda wafat di Makkah ketika beliau masih kecil, lalu beliau meneruskan persekolahannya di Banjar sebelum pergi ke Surabaya untuk bersekolah di Madrasah al-Khairiyyah pada tahun 1360H. Di sana beliau belajar selama 3 tahun dan di antara guru beliau adalah Syaikh `Umar Baraja`, Habib Salim bin `Aqil dan lain-lainnya. Setelah 3 tahun di madrasah tersebut, beliau kembali ke Banjarmasin dan meneruskan pengajian di Ma'had Darus Salam ad-Diniyyah di Martapura. Antara guru beliau di sini adalah Syaikh Muhammad Sya'raani bin `Arif, Syaikh Husain Qudri dan Syaikh Abdul Qadir Hasan. Pada tahun 1367 beliau ke Makkah untuk menunaikan fardhu haji dan untuk menuntut ilmu di sana. Beliau menuntut di Masjidil Haram selama 4 tahun sebelum masuk ke Darul Ulum ad-Diniyyah pada tahun 1371 sehingga selesai pengajian di sana pada tahun 1373H. Setelah tamat pengajian, beliau mula mengajar berbagai ilmu seperti fiqh, usul, hadis, nahu, falak dan ilmu-ilmu alat, sehingga menjadi antara ulama yang mengajar dalam Masjidil Haram selain menjadi guru di Madrasah Ulum ad-Diniyyah, Makkah. Beliau juga pernah dilantik menjadi setiausaha Majlis Syura dan sehingga kini beliau menjadi ahli fatwa (mufti) Kedutaan Indonesia di Arab Saudi. Beliau juga terkenal sebagai seorang ulama yang mahir dalam ilmu-ilmu hadits dan falak sehingga beliau digelar sebagai al-`Allaamah al-Muhaddits al-Falaki.

Antara guru-guru beliau yang lain adalah Syaikh Muhammad Yaasin al-Fadani di mana beliau mempunyai ikatan yang erat dengan Syaikh Muhammad Yaasin sehingga beliaulah yang menjadi khalifah beliau dan kini beliau tetap terus mengajar di halaqah Syaikh Muhammad Yaasin pada setiap malam Rabu di Syari' Sittin. Semoga Allah memberikan umur yang panjang kepada beliau dalam sempurna kesihatan lagi banyak keberkatan.

Resep Bagi Kelapangan Setahun

Ikhwah, di antara amalan yang dianjurkan untuk dilakukan pada hari `Asyura adalah memberi keluasan atau kelapangan kepada ahli keluarga kita. Bahkan, amalan ini, selain daripada anjuran berpuasa, adalah antara amalan yang tsabit dengan nas yang sahih menurut sebahagian muhadditsin sebagaimana dinyatakan oleh al-Imam Syamsuddin Abul Mahasin Muhammad bin Khalil bin Ibrahim al-Masyisyi al-Qaawuqji rahimahullah. Imam al-Qawuqji adalah seorang ahli hadits, sufi dan ulama besar bermazhab Hanafi yang dilahirkan pada tahun 1224H atau 1225H /1810M. Beliau ini digelar sebagai "Musnid bilad asy-Syam" atas ketokohan dan penguasaannya dalam ilmu - ilmu hadits.

Dalam karya beliau mengenai amalan-amalan yang dianjurkan untuk dilakukan pada hari `Asyura yang dinamakan "Tuhfatul Muhibbin wa Minhatul Mustarsyidin" pada halaman 71-72 menyatakan antara lain:-

"Dan adapun meluaskan perbelanjaan bagi ahli rumah dan keluarga, sebagaimana diriwayatkan oleh Ibnu `Abdil Bar dengan sanad yang jayyid (elok) daripada Sayyidina Jaabir bin Abdullah yang berkata: "Aku telah mendengar Rasulullah SAW bersabda: " Sesiapa yang meluaskan (yakni melapangkan atau menyenangkan) atas dirinya dan ahli keluarganya pada hari `Asyura, Allah akan meluaskan (rezekinya) sepanjang tahun." Sayyidina Jabir RA berkata: "Kami telah mencubanya dan memperolehi yang sedemikian tadi (yakni apa yang dinyatakan tadi)."

Imam al-Baihaqi meriwayatkan dalam "Syu`abul Iman" daripada hadits Sayyidina Abu Hurairah RA yang menyatakan: "Sesiapa yang melapangkan atas keluarganya dan ahli rumahnya pada hari `Asyura, Allah akan melapangkan atasnya sepanjang tahunnya."

Sayyidina `Umar bin al-Khaththaab RA berkata: "Perbanyakkanlah berbuat kebaikan kepada ahli-ahli rumah kamu pada malam `Asyura dan harinya, dan luaskanlah bagi ahli-ahli keluarga kamu padanya daripada rezeki yang halal, sesiapa yang tidak mempunyai kemampuan untuk itu, maka lapangkan dengan akhlaknya terhadap kaum kerabatnya dan dengan memaafkan sesiapa yang menzalimi dirinya."

Dan telah berkata Shahibul Madkhal bahawa meluaskan belanja pada hari `Asyura atas ahli rumah, kaum kerabat, anak-anak yatim, orang - orang miskin serta menambah nafkah dan sedekah adalah amalan  mandub yang sewajarnya tidak dilupa pengamalannya pada setiap tahun.

Oleh itu, hendaklah kita keluarkan sedikit belanja tambahan, menurut kemampuan dan tidak membebankan, untuk menggembirakan anak isteri  dan ahli keluarga kita dengan memberi nafkah yang lebih dari biasa atau menyediakan makanan dan minuman yang lebih istimewa berbanding hari-hari lain. Biarlah mereka merasakan kelainan yang menyukakan segala hati pada hari tersebut, hari di mana Allah telah memberi berbagai kemenangan, keselamatan dan kebahagiaan kepada para nabiNya yang terdahulu, juga hari di mana Allah telah menganugerahkan darjat syuhada` kepada Sayyidina Husain RA. Biarlah anak-anak kita tahu bahawa hari `Asyura ini ada signifikannya dalam kehidupan kita selaku umat Muhammad SAW. Tetapi barang diingat pesanan Hujjatul Islam al-Ghazali rahimahullah agar jangan disambut hari Asyura dengan pesta-pesta kegembiraan sebagaimana perlakuan golongan Nawasib yang merayakan pembunuhan Sayyidina Husain RA dan jangan pula dengan ratapan kesedihan sebagaimana amalan puak Syiah. Hendaklah kita, pengikut Ahlus Sunnah wal Jama`ah, menyambut hari Asyura dengan penuh kesyukuran atas nikmat - nikmat yang telah Allah anugerahkan kepada para anbiya` dan awliya` terdahulu dan juga dengan penuh keinsafan terutama sekali terhadap peristiwa yang telah menimpa keluarga Junjungan Nabi SAW. Dan jangan pula lupa berpuasa bagi yang mampu kerana berpuasa pada hari ini adalah sunnat muakkadah, nak makan-makan tu biorle sewaktu berbuka nanti atau tatkala bersahur kalau ada seleranye. Mudah-mudahan kita memperolehi keberkatan `Asyura tahun ini dan juga tahun-tahun yang mendatang. Allahumma aamiin.

Sholawat Nabi Rukun Khutbah

Menurut ulama Syafi`iyyah, sholawat ke atas Junjungan Nabi SAW adalah salah satu dari rukun dalam kedua-dua khutbah shalat Jumaat. Namun ada terjadi di mana sesetengah khatib tidak begitu memberi perhatian kepada rukun ini, sehingga kekadang ianya ditinggalkan atau shighah yang digunakan tidak tepat bagi melepaskan tuntutan rukun tersebut. Ramai juga yang keliru sehingga beranggapan bahawa ucapan syahadatain sebagai rukun dan bukannya sholawat. Perlu diingat bahawa khutbah walaupun sepanas mana, walau berapi-api berisikan kupasan isu semasa, jika rukun-rukunnya tidak dilaksanakan akan menyebabkan ianya tidak sah, dan jika khutbah tidak sah, maka tidak sah pula sholat Jumaat tersebut. Sesungguhnya khutbah Jumaat itu tidaklah seperti ceramah-ceramah biasa, ianya adalah salah satu ibadah yang besar yang menjadi syarat bagi sah atau tidak sembahyang jumaat yang didirikan. Bahkan mimbar tempat tuan khatib menyampaikan khutbah turut dimuliakan bahkan dijadikan sebagai taghlidhz dalam sesuatu sumpah. Oleh itu, hendaklah diberikan perhatian sewajarnya berhubung segala rukun khutbah tersebut agar amal ibadah kita sah dan diterima Allah SWT.

Menurut fuqaha` kita, ucapan sholawat yang memadai untuk menunaikan rukun khutbah hendaklah:-

1. Menggunakan ucapan sholawat, samada dalam bentuk mashdarnya yakni " الصلاة " atau musytaqnya seperti " صلى "atau " صل " atau " اصلى " atau " نصلى " dan sebagainya;


2. Menggunakan nama atau gelaran Junjungan Nabi SAW yang shorih (jelas) dan bukan hanya dirujuk dengan  dhomir (gantinama) sahaja, walaupun sebelumnya disebut akan nama Junjungan SAW;


3. Ianya hendaklah diucapkan dalam bahasa 'Arab.

Sering berlaku kekeliruan pada sebahagian khatib yang menyangka bahawa lafaz dua kalimah syahadah (asy-syahadatain) itu sebagai rukun, maka setelah mengucapkan dua kalimah syahadah tersebut lalu diiringi dengan ucapan sholawat ke atas Nabi dengan shighah dhomir, contohnya:- " .... wa asyhadu anna Muhammadan `abduhu wa rasuluh, shallaAllahu `alaihi wa sallam....", tanpa diulangkan lafaz sholawat dengan menyebut salah satu daripada nama-nama atau gelaran-gelaran baginda yang mulia seumpama Muhammad atau Ahmad atau Rasulullah atau ar-Rasul atau an-Nabiy atau al-Haasyir dan sebagainya. Maka jika ini dilakukan, cacatlah khutbah itu kerana telah tertinggal satu rukun. Oleh itu, berilah perhatian wahai para khatib agar mengucapkan sholawat dengan menyebut dengan terang dan nyata "....`alan Nabiy" atau "......`ala Sayyidina Muhammad" atau ".......`alar Rasul" dan seumpamanya.

Inilah yang dinaskan dalam kitab-kitab muktabar dalam mazhab kita. Antaranya oleh Khatimatul Muhaqqiqin, Mufti Haramain, Imam Syihabuddin Ahmad bin Muhammad bin `Ali bin Hajar al-Haitami as-Sa'di al-Anshari al-Makki @ Imam Ibnu Hajar al-Haitami rahimahUllah dalam kitab "Tuhfah" juzuk 2 halaman 484, di mana beliau menulis:-

......(Dan lafaz keduanya) iaitu lafaz hamdallah dan sholawat ke atas Rasulillah SAW (adalah dengan lafaz yang tertentu) kerana menurut apa yang telah diamalkan orang semenjak masa Junjungan Nabi SAW sehinggalah ke hari ini. Maka tidaklah memadai tsana` (ucapan sanjungan selain tahmid) atau ucapan syukur; dan tidak juga memadai ucapan tahmid yang menggunakan nama selain daripada lafzul jalalah "ALLAH" seperti diucapkannya "al-hamdulir Rahman" atau "al-hamdulir Rahim". Dan tidak memadai ucapan yang tidak menggunakan ucapan sholawat ke atas Junjungan Nabi SAW seperti dikatakannya "rahimaAllahu Rasulillah" atau "barakAllahu `alaih", dan tidak memadai bersholawat kepada selain Junjungan Nabi SAW seperti dikatakan "shallAllahu `ala Jibril", DAN TIDAK MEMADAI SHOLAWAT YANG MERUJUK KEPADA JUNJUNGAN NABI SAW DENGAN ISM DHOMIR SEPERTI "SHALLALLAHU `ALAIH" WALAUPUN DIDAHULUI DENGAN MENYEBUT NAMA BAGINDA ....

Oleh itu, sayogia diberi perhatian oleh para khatib sekalian. Ingat sentiasa bahawa dua khutbah itu syarat bagi sahnya shalat Jumaat. Jangan kerana kita maka Jumaat tidak didirikan dengan sempurna rukun dan syarat.